Wat is een reading nu eigenlijk?

Hoe werkt het, en hoe kan het? Heel eerlijk: ik weet het ook niet precies. Ik weet niet hoe ik dit het beste uit kan leggen. Ik weet niet hoe het precies werkt. Ik weet alleen wel dat ik het kan: contact maken én praten met dieren.

Praten? Als in een écht gesprek?

Je hebt misschien al gemerkt dat ik verschillende termen gebruik om het praten met dieren te benoemen: dierencommunicatie, dierentolk, reading, intuïtief gesprek, telepathie, afstemming. Ik vind ze allemaal passend. Maar wat werkt nu het lekkerst bij zo'n uitleg? Waar slaat iemand op aan? En wanneer begrijpt iemand wat ik ermee bedoel? Daarom gebruik ik ze maar allemaal door elkaar. Maar een reading voelt voor mij het meest als een gesprek met een dier.

 

Iedere dierentolk ervaart een gesprek op zijn eigen manier. De één ziet meer in beelden, de ander krijgt ervaringen door van het dier, en sommigen krijgen zelfs informatie door via reuk. 

Ikzelf ervaar het eigenlijk altijd als een echt gesprek. Ik hóór het dier praten, het dartelt om mij heen of zit keurig netjes tegenover mij, klaar voor de vragen. Ze gaan mij vaak wat te snel, of ik typ te langzaam... maar het voelt als een gesprek zoals jij en ik dat zouden kunnen hebben.

 

Ik hoor de intonatie in hun stem, de nadruk die ze willen leggen in woorden. Als het echt lekker gaat, typ ik mee in automatisch schrift. Dan laat het dier mij precies weten wat ik moet typen en hoef ik hier niet bij na te denken. Denk ik er wel wat te veel bij na, dan corrigeren ze mij vaak genoeg: 'Nee, zo bedoel ik dat niet.' of 'Zeg dat woord maar nog een keer, het is belangrijk dat ze dat weten.'
Je kunt ervan uitgaan dat ik het gesprek zo probeer uit te typen zoals het karakter is van het dier. Ik heb echt al uitersten voorbij zien komen: de ene is snel en een komiek, de ander rustig en wijs.

Interactief

Een reading is géén eenrichtingsverkeer, het is heel interactief. Natuurlijk wil ik vragen stellen, zodat jij hierop antwoorden krijgt. Maar het is zeker geen eenrichtingsverkeer. Een dier heeft soms zelf ook boodschappen die het aan de verzorger wil doorgeven. Het kent jou als geen ander, en ze hebben altijd het beste met ons voor.
Ik geef daarom eerst altijd het dier de ruimte om te zeggen wat het wil. Dan voelt het zich gehoord. En gehoord worden neemt in veel gevallen al een hele lading spanning weg. Het dier ontlaadt, en omdat dit op energieniveau gebeurt, is er op dat moment al veel (heling) in gang gezet.

Energie

Nu begin ik eigenlijk al spontaan over te gaan op wat voor niveau dit naar mijn idee allemaal plaatsvindt. Ik denk namelijk dat deze communicatie plaatsvindt op basis van energie. Het vindt in ieder geval plaats op een andere manier dan via de vijf bekende zintuigen. Telepathisch communiceren is een dieper gevoelsniveau, wat ik zou willen vergelijken met een onderbuikgevoel.

Voor welke dieren?

Dat is een makkie: het kan met alle dieren. Het kan met dieren die in vrijheid leven, met huisdieren, boerderijdieren, insecten en met dieren die in gevangenschap leven. Zelfs met overleden dieren kan ik contact maken. Mijn eigen voorwaarde is wel dat de rechtmatige verzorger toestemming geeft voor dit gesprek.

Waarom een reading?

Is jouw dier onverklaarbaar ziek, is er sprake van een trauma of probleemgedrag? Is het dier onrustig of kan het niet alleen zijn? Wil je het zo goed mogelijk begeleiden in de laatste levensfase? Doe jij je best, maar speelt er iets anders waar je niet uitkomt? Of wil je jouw huis- of boerderijdier ‘gewoon’ beter begrijpen en je onderlinge band versterken? In al deze gevallen, en in andere situaties, kan een consult of een reading van grote waarde zijn.

Resultaten

Meestal komen er antwoorden uit die voor een eigenaar goed te plaatsen zijn, soms zijn ze dat ook totaal niet. Ik zou in dat geval willen aanbevelen om het gewoon even te laten zijn, even te laten bezinken. Dieren hebben het vaak eerder door als er iets bij ons speelt dan dat wij het zelf doorhebben. Dan komt het ‘Aha!’-moment uiteindelijk vanzelf. Ik kan jou echter niet garanderen dat je bevredigende antwoorden krijgt op jouw vragen. Dit kan meerdere redenen hebben: het dier wil het nog niet kwijt, het dier neemt jou in bescherming door er geen antwoord op te geven, mijn eigen overtuigingen zitten een objectieve blik in de weg, of er zit andere ruis op de lijn. Ik doe in alle gevallen mijn uiterste best voor een bevredigend resultaat, maar zoals in elk gesprek kunnen de antwoorden niet worden geforceerd.

Beroepsgeheim

Ik zie mijzelf als vertaler en doorgever met een beroepsgeheim. Soms komen er in een gesprek heel persoonlijke dingen aan bod. Het dier kan ook iets doorgeven wat je eigenlijk niet wilt horen. Realiseer je dan dat hij alleen doorgeeft wat echt belangrijk is. Laat het bezinken en lees het verslag later nog eens na. Dieren zijn open, liefdevol, eerlijk en hebben het beste met je voor.

Let op

Ik stel geen diagnose, maar kan wel kijken naar hoe het dier zich voelt, of het pijn heeft en waar. Omdat ik geen arts ben, kan ik vaak niet benoemen wat het is, alleen welke plek het is. Ik heb op geen enkel vlak kennis en kunde van de ziekteleer, dus schakel altijd hulp in als je dat nodig acht. Ik vraag je ook om je eigen onderbuikgevoel te volgen. Bevestigt bepaalde info wat jij al dacht, dan kun je daarnaar handelen. Voelt het nog steeds niet goed, denk je dat er nog meer zit, handel daar dan ook naar. Een combinatie van beide (een reading en overleg met en behandeling door andere dierenprofessionals) heeft altijd mijn voorkeur: een blessure of probleem van meerdere kanten bekijken geeft veel meer kans op een oplossing; het is een puzzel die gelegd wordt.